خانه ای با سایه ابدی ( هوشنگ ابتهاج )

کد: 50

۱۴۰۱/۰۵/۲۰

نویسنده:

دیجی ملّاک DigiMallak

وی در دهه 40، زمینی را در در تهران، خیابان فردوسی، خیابان شهید تقوی (کوشک)، کوچه شهید انوشیروانی، پلاک ۲۲ خریداری نمود. مهندس ابتکار، نقشه ساخت بنا را برای برادر خانوم خود آماده کرد. وی همواره بر ساخت این بنا نظارت داشت و بقول باب دل خود آن را پیش می برد و البته قبل از پایان کار در آنجا سکنا گزید و به تدریج آن را تکمیل کرد.

این بنا در دو طبقه ساخته شده است. طبقه اول، شامل آشپزخانه، نشیمن، راهرو ورودی و پذیرایی و پلکانی به طبقه دوم. طبقه دوم شامل 4 اتاق خواب می باشد. او معماری ایرانی را می پسندید لذا از شیشه‌های رنگی و گچ‌بری در ساخت خانه استفاده کرد.

همه گچبری های بنا، کار دست استاد کاران ماهر است. خانه مذکور با آجرهای قرمزرنگ زمانی محفل شاعران بود ولی اکنون دفتر شرکت سیمانی است.

این بنا با نام خانه ارغوان در لیست سازمان میراث فرهنگی در تاریخ ۲۶ آبان ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۳۸۷۸ به‌عنوان آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

در این خانه درخت ارغوانی است که هوشنگ ابتهاج سازنده و صاحب اولیه خانه، شعر معروف «ارغوان» خود را برای آن گفته‌ است.

امیر هوشنگ ابتهاج متولد یکشنبه ۶ اسفند ۱۳۰۶ شمسی رشت و فرزند «آقاخان ابتهاج» رئیس بیمارستان پورسینای رشت بود. پدربزگش «ابراهیم ابتهاج الملک» گرگانی و مادربزرگش رشتی بود.دوره ابتدایی را در رشت و دبیرستان را در تهران تحصیل کرد. در سال ۱۳۲۵ اولین اثر خود را با نام نخستین نغمه‌ها منتشرکرد. بین سالهای ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۶ سرپرست برنامه گل‌ها در رادیوی ایران و پایه‌گذار برنامه موسیقایی گلچین هفته بود. او شعر نیمایی و غزل می سرود.

او سال‌های زیادی را به پژوهش و حافظ‌شناسی پرداخت که کتاب «حافظ به سعی سایه» حاصل تلاش بی وقفه و عشق او به لسان الغیب غزلسرای بزرگ، سال ۱۳۷۲ چاپ شد و آن را به همسرش پیشکش کرده‌است.

مجموعه های «سراب»، «سیاه‌مشق»، بانگ نی، تاسیان، آینه در آینه، پیر پیرنیان اندیش، یادگار خون سرو، و "راهی و اهی" از دیگر اثار این شاعر برجسته ایرانی ملقب به "سایه" است.

خانه ارغوان، با سایه ابدی، جاودانه است.

امیر هوشنگ ابتهاج ١٩ مرداد ۱۴۰۱ در سن ۹۴ سالگی در شهر کلن آلمان به علت نارسایی کلیه درگذشتند.

روحش شاد